دعای سیزدهم صحیفه سجادیه

دعای سیزدهم صحیفه سجادیه یکی از زیباترین نمونه‌های گفت‌وگوی بنده با پروردگار در هنگامه‌ی نیاز و حاجت‌خواهی است. این دعا، جلوه‌ای عمیق از ادب بندگی و توکل خالصانه بر خدای مهربان است؛ جایی که امام زین‌العابدین (علیه‌السلام) با لحنی سرشار از خضوع و فروتنی، حاجت‌های خود را پیشگاه خداوند متعال عرضه می‌دارد.

در این نیایش، انسان در مقام کسی ظاهر می‌شود که از همه‌ی اسباب زمینی دل بریده و تنها به درگاه خدا روی آورده است؛ همان کسی که به‌خوبی می‌داند گشایش در کارها، تنها به‌دست اوست. ازاین‌رو، این دعا نه‌تنها وسیله‌ای برای طلب حوائج مادی و معنوی است؛ بلکه الگویی برای چگونه خواستن، چگونه امیدداشتن و چگونه صبوربودن در انتظار اجابت است.

دعای ۱۳ صحیفه سجادیه، روح توحید، تسلیم، و اعتماد به حکمت الهی را در جان مخاطب می‌نشاند و یادآوری می‌کند که در برابر هر نیازی، درِ رحمت الهی گشوده است؛ کافی‌ست با دلی صادق، زبانی فروتن و قلبی امیدوار، قدم در مسیر دعا بگذاریم.

دعای سیزدهم صحیفه سجادیه صوتی

متن دعای سیزدهم صحیفه سجادیه

دعای آن حضرت به پیشگاه خدای تعالی در زمینۀ درخواست حوایج

پروردگارا،‌ ای نهایت مطلب حاجات 

 و ای کسی که رسیدن به تمام خواسته‌ها در دست توست.

 و ای آن‌که نعمت‌هایش را به بها و قیمت نمی‌فروشد.

و ای آن‌که بخشش‌هایش را به منّت‌گذاشتن، تیره و ناصاف نمی‌کند.

و ای آن‌که به‌سبب او بی‌نیاز می‌شوند و از او بی‌نیاز نمی‌شوند.

و ای آن‌که به او رغبت می‌کنند و از او روی برنتابند.

 و ای آن‌که درخواست‌ها، گنج‌هایش را از بین نمی‌برد.

و دست‌آویزها، حکمتش را تغییر نمی‌دهد.

و رشتۀ حوایج نیازمندان از او قطع نمی‌شود.

و دعای دعاکنندگان او را خسته و درمانده نمی‌کند.

وجودت را به بی‌نیازی از همۀ آفریده‌ها ستوده‌ای و حضرتت به بی‌نیازی از آن‌ها شایسته است.

آفریده‌ها را به نیازمندی نسبت داده‌ای و آنان هم بی‌چون‌و‌چرا نیازمند به تو هستند.

پس کسی که‌ ترمیم کمبود و شکاف زندگی‌اش را از تو بخواهد و تغییر تهی‌دستی و فقرش را از تو درخواست کند، محقّقاً حاجتش را از جایگاه اصلی‌اش خواسته؛ و به‌دنبال درخواست و خواهشش، از راه صحیح و درستش آمده.

و کسی که برای حاجتش به یکی از آفریده‌های تو رو کند یا او را به‌جای تو وسیلۀ رسیدن به نیازش قرار دهد؛ محقّقاً خود را در معرض محرومیت قرار داده و سزاوار ازدست‌رفتن احسان تو گشته است.

خدایا! برای من در پیشگاه حضرتت حاجتی است که دست طاقت و توانم از دست‌یابی به آن کوتاه است و رشته چاره‌ام، بدون لطف تو بریده است و نَفْسم در نظرم چنین آراسته که رفع نیازم را از کسی بخواهم که رفع نیازهایش را از تو می‌خواهد و در حاجاتش از تو بی‌نیاز نیست؛ این درخواست حاجت از غیر تو لغزشی است از لغزش‌های خطاکاران و افتادنی است از افتادن‌های گناهکاران.

 آنگاه به یادآوری تو، از خواب غفلت بیدار شدم؛ و به توفیق تو از عرصه‌گاه لغزشم برخاستم؛ و به راهنمایی تو از افتادنم به وادی خطر بازگشتم؛ و از علل درافتادن به گمراهی دست برداشتم.

و گفتم: منزّه و پاک است پروردگارم، چگونه نیازمندی از نیازمند دیگر درخواست کند و از کجا تهی‌دستی به تهی‌دستی دیگر میل و رغبت نشان دهد؟!

روی این حساب-ای خدای من- با اشتیاق و شوق آهنگ تو کردم؛ و از باب اطمینان به تو، امیدم را به‌سوی حضرتت آوردم.

و دانستم آنچه را از تو می‌خواهم، هر چند زیاد باشد، در کنار دارایی‌ات اندک است؛ و چیزهای باارزشی که بخشش آن را از تو درخواست می‌کنم، در جنب توانایی‌ات کوچک و بی‌مقدار است؛ و دایرۀ کرم و بزرگواری‌ات با تقاضای هیچ‌کس تنگ نمی‌شود؛ و دست بخشندگی‌ات از هر دستی برتر است.

خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست و مرا به کرم و بزرگواری‌ات بر دست یافتن به احسانت یاری ده و از باب عدالتت بر کیفری که سزاوار آنم دچار مکن؛ من اوّلین رغبت‌کننده‌ای نیستم که به حضرتت رو آورده، پس به او عطا کرده‌ای و حال آن‌که سزاوار ممنوع شدن از عطایت بوده؛ و اولین خواهنده‌ای نیستم که از تو درخواست حاجت کرده و تو بر او احسان کرده‌ای درحالی‌که مستحق محرومیت از احسان تو بوده است.

 خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست و مستجاب‌کنندۀ دعایم باش و به ندایم توجه کن و به زاریم رحمت آر و صدایم را شنوا باش،

 و امیدم را از حضرتت قطع مکن و دست‌آویز مرا از خود جدا مساز و در این حاجتم و دیگر حوایجم، مرا به‌سوی غیر خودت روانه مکن.

 و با برآورده‌شدن تقاضایم و رواشدن حاجتم و رسیدن به مطلبم؛ پیش از برخاستن از جایم و با آسان ساختن مشکلم و با سرنوشت خوبی که در تمام امور برایم رقم می‌زنی، کارساز من باش.

وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلَاةً دَائِمَةً نَامِيَةً لَا انْقِطَاعَ لِأَبَدِهَا وَ لَا مُنْتَهَى لِأَمَدِهَا ، وَ اجْعَلْ ذَلِكَ عَوْناً لِي وَ سَبَباً لِنَجَاحِ طَلِبَتِي ، اِنَّكَ وَاسِعٌ كَرِيمٌ (24)

و بر محمّد و آلش درود فرست؛ درودی همیشگی و ابدی که برای مدّتش انقطاعی و برای زمانش پایانی نباشد؛ این درود را برایم مدد و جهت برآورده‌شدن حاجتم، سبب قرار ده؛ همانا تو بزرگ و گسترده و کریمی 

 و [ای پروردگارم!] از جمله درخواست‌هایم چنین و چنان است: [تقاضایت را می‌گویی، سپس سر به سجده می‌گذاری و در سجده می‌گویی:] عطا و بخششت به من آرامش می‌دهد و احسانت راهنمایی‌ام می‌کند؛ و به حقّ خودت و به حقّ محمّد و آلش -که درودت بر آنان باد- از تو می‌خواهم که مرا از پیشگاهت ناامید برنگردانی.

نمایش تصویری دعای سیزدهم صحیفه سجادیه با صدای اباذر حلواجی