سوره‌های قرآن کریم
متن سوره مزمل با ترجمه و فایل صوتی
سوره مزمل یکی از سوره‌های مکی قرآن کریم است که با لحنی محبت‌آمیز و دعوت‌کننده آغاز می‌شود و پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله را با لقب «یا أیها المزمل» یعنی «ای جامه به خود پیچیده» مورد خطاب قرار می‌دهد. این سوره با ۲۰ آیه، بیشتر به موضوعاتی مانند عبادت شبانه، تلاوت قرآن با تأمل، صبر در برابر آزار دشمنان و توکل بر خدا می‌پردازد. سوره مزمل از مؤمنان می‌خواهد که با قیام شبانه و خلوت با خداوند، خود را برای مسئولیت‌های سنگین رسالت و هدایت آماده سازند. در پایان سوره، آیه‌ای مدنی نازل شده که با‌توجه‌به گرفتاری‌های مسلمانان، تخفیفاتی در انجام عبادات شبانه قائل می‌شود و بر رحمت و درک شرایط از سوی خداوند تأکید دارد. این سوره از نظر محتوایی، ارتباطی عمیق میان معنویت، مسئولیت‌پذیری و صبر در مسیر دعوت الهی برقرار می‌کند.
دانلود فایل صوتی سوره مزمل
فایل صوتی سوره مبارکه مزمل با صدای دل‌نشین و تلاوت قاریان برجسته جهان اسلام از جمله استاد پرهیزکار، استاد عبدالباسط، استاد منشاوی، و تندخوانی (تحدیر) با صدای استاد معتز آقایی و قاری روشندل احمد دباغ برای استفاده در موبایل در اختیار شما قرار گرفته است.
پرهیزکار
سوره مزمل
{{svg_share_icon}}
عبدالباسط
سوره مزمل
{{svg_share_icon}}
منشاوی
سوره مزمل
{{svg_share_icon}}
آقایی
سوره مزمل
{{svg_share_icon}}
دباغ
سوره مزمل
{{svg_share_icon}}
متن سوره مزمل با ترجمه و خط خوانا
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به‌نام خداوند رحمتگر مهربان
يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ ﴿۱﴾
اى جامه به خويشتن فرو پيچيده
قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا ﴿۲﴾
به پا خيز شب را مگر اندكى
نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِيلًا ﴿۳﴾
نيمى از شب يا اندكى از آن را بكاه
أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا ﴿۴﴾
يا بر آن [نصف] بيفزاى و قرآن را شمرده‌شمرده بخوان
إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلًا ثَقِيلًا ﴿۵﴾
در حقيقت ما به‌زودى بر تو گفتارى گرانبار القا مى‌كنيم
إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِيلًا ﴿۶﴾
قطعا برخاستن شب رنجش بيشتر و گفتار [در آن هنگام] راستينتر است
إِنَّ لَكَ فِي النَّهَارِ سَبْحًا طَوِيلًا ﴿۷﴾
[و] تو را در روز آمد و شدى دراز است
وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ وَتَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلًا ﴿۸﴾
و نام پروردگار خود را ياد كن و تنها به او بپرداز
رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَكِيلًا ﴿۹﴾
[اوست] پروردگار خاور و باختر خدايى جز او نيست پس او را كارساز خويش اختيار كن
وَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِيلًا ﴿۱۰﴾
و بر آنچه مىگويند شكيبا باش و از آنان با دورى گزيدنى خوش‌فاصله بگير
وَذَرْنِي وَالْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِيلًا ﴿۱۱﴾
و مرا با تكذيب‌كنندگان توانگر واگذار و اندكى مهلتشان ده
إِنَّ لَدَيْنَا أَنْكَالًا وَجَحِيمًا ﴿۱۲﴾
در حقيقت پيش ما زنجيرها و دوزخ
وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَعَذَابًا أَلِيمًا ﴿۱۳﴾
و غذايى گلوگير و عذابى پر درد است
يَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ وَكَانَتِ الْجِبَالُ كَثِيبًا مَهِيلًا ﴿۱۴﴾
روزى كه زمين و كوه‌ها به لرزه درآيند و كوه‌ها به‌سان ريگ روان گردند
إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَيْكُمْ رَسُولًا شَاهِدًا عَلَيْكُمْ كَمَا أَرْسَلْنَا إِلَى فِرْعَوْنَ رَسُولًا ﴿۱۵﴾
بىگمان ما به‌سوى شما فرستادهاى كه گواه بر شماست روانه كرديم همان‌گونه كه فرستادهاى به‌سوى فرعون فرستاديم
فَعَصَى فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِيلًا ﴿۱۶﴾
[ولى] فرعون به آن فرستاده عصيان ورزيد پس ما او را به سختى فرو گرفتيم
فَكَيْفَ تَتَّقُونَ إِنْ كَفَرْتُمْ يَوْمًا يَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِيبًا ﴿۱۷﴾
پس اگر كفر بورزيد چگونه از روزى كه كودكان را پير مىگرداند پرهيز توانيد كرد
السَّمَاءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ كَانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا ﴿۱۸﴾
آسمان از [بيم] آن [روز] در هم شكافد وعده او انجام يافتنى است
إِنَّ هَذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلًا ﴿۱۹﴾
قطعا اين [آيات] اندرزى است تا هر كه بخواهد به‌سوى پروردگار خود راهى در پيش گيرد
إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنَى مِنْ ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِنَ الَّذِينَ مَعَكَ وَاللَّهُ يُقَدِّرُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَيْكُمْ فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَيَكُونُ مِنْكُمْ مَرْضَى وَآخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿۲۰﴾
در حقيقت پروردگارت مىداند كه تو و گروهى از كسانى كه با تواند نزديك به دو سوم از شب يا نصف آن يا يك سوم آن را [به نماز] برمى‌خيزيد و خداست كه شب و روز را اندازهگيرى مىكند [او] مىداند كه [شما] هرگز حساب آن را نداريد پس بر شما ببخشود [اينك] هر چه از قرآن ميسر مى‌شود بخوانيد [خدا] مىداند كه به‌زودى در ميانتان بيمارانى خواهند بود و [عده اى] ديگر در زمين سفر مى‌كنند [و] در پى روزى خدا هستند و [گروهى] ديگر در راه خدا پيكار مى‌نمايند پس هر چه از [قرآن] ميسر شد تلاوت كنيد و نماز را برپا داريد و زكات را بپردازيد و وام نيكو به خدا دهيد و هر كار خوبى براى خويش از پيش فرستيد آن را نزد خدا بهتر و با پاداشى بيشتر باز خواهيد يافت و از خدا طلب آمرزش كنيد كه خدا آمرزنده مهربان است.