داروخانه معنوی

متن سوره الحاقه با معنی و فایل ترتیل صوتی

13 تیر 1404
0 6,786 زمان تقریبی مطالعه 4 دقیقه
متن سوره الحاقه با معنی و فایل ترتیل صوتی

سوره الحاقه، یکی از سوره‌های کوتاه و پرمعنای جزء سی‌ام قرآن کریم است که به‌صورت موجز و گویا تصویرگر روز قیامت و عظمت آن روز سرنوشت‌ساز است. این سوره که در مکه نازل شده است، با بیان حالات بیمناک انسان‌ها در برابر عذاب الهی، اهمیت بازگشت به‌سوی خدا و حسابرسی نهایی را یادآور می‌شود. الحاقه به ما گوشزد می‌کند که همه مخلوقات در روز قیامت در برابر خداوند حاضر می‌شوند و هیچ چیزی از دید او پنهان نمی‌ماند. این سوره کوتاه، دعوتی است به تفکر درباره اعمال خویش و آمادگی برای آن روز بزرگ.

نوشته های مشابه

سوره الحاقه صوتی

اگر به دنبال تلاوتی باکیفیت و تاثیرگذار از سوره الحاقه هستید، در این بخش مجموعه‌ای از برترین قاریان قرآن همچون استاد منشاوی، پرهیزگار و عبدالباسط را برای شما فراهم کرده‌ایم.

عبدالباسطسوره الحاقه
عبدالباسطسوره الحاقه
{{svg_share_icon}}
پرهیزگارسوره الحاقه
پرهیزگارسوره الحاقه
{{svg_share_icon}}
منشاویسوره الحاقه
منشاویسوره الحاقه
{{svg_share_icon}}

متن سوره الحاقه با معنی فارسی روان و خط درشت

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به‌نام خداوند رحمتگر مهربان

الْحَاقَّةُ ﴿۱﴾

آن رخ‌دهنده 

مَا الْحَاقَّةُ ﴿۲﴾

چيست آن رخ‌دهنده 

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ ﴿۳﴾

و چه دانى كه آن رخ‌دهنده چيست 

كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ 

ثمود و عاد آن حادثه كوبنده را تكذيب كردند 

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ ﴿۵﴾

اما ثمود به [سزاى] سركشى [خود] به هلاكت رسيدند 

وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ ﴿۶﴾

و اما عاد به [وسيله] تندبادى توفنده سركش هلاك شدند 

سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَى كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ ﴿۷﴾

[كه خدا] آن را هفت‏ شب و هشت روز پياپى بر آنان بگماشت در آن [مدت] مردم را فرو افتاده مى‏‌ديدى گويى آنها تنه‌‏هاى نخل‌هاى ميان تهى‏‌اند 

فَهَلْ تَرَى لَهُمْ مِنْ بَاقِيَةٍ ﴿۸﴾

آيا از آنان كسى را بر جاى مى‌بينى 

وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿۹﴾

و فرعون و كسانى كه پيش از او بودند و [مردم] شهرهاى سرنگون‌شده [سدوم و عاموره] مرتكب خطا شدند

فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِيَةً ﴿۱۰﴾

و از امر فرستاده پروردگارشان سرپيچى كردند و [خدا هم] آنان را به گرفتنى سخت فرو گرفت 

إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ ﴿۱۱﴾

ما چون آب طغيان كرد شما را بر كشتى سوار نموديم 

لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ ﴿۱۲﴾

تا آن را براى شما [مايه] تذكرى گردانيم و گوش‌هاى شنوا آن را نگاه دارد 

فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿۱۳﴾

پس آنگاه كه در صور يك بار دميده شود 

وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً ﴿۱۴﴾

و زمين و كوه ها از جاى خود برداشته شوند و هر دوى آنها با يك تكان ريز گردند 

فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿۱۵﴾

پس آن روز است كه واقعه [آنچنانى] وقوع يابد 

وَانْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ ﴿۱۶﴾

و آسمان از هم بشكافد و در آن روز است كه آن از هم گسسته باشد

وَالْمَلَكُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ ﴿۱۷﴾

و فرشتگان در اطراف [آسمان]اند و عرش پروردگارت را آن روز هشت [فرشته ] بر سر خود بر مى‌دارند 

يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَى مِنْكُمْ خَافِيَةٌ ﴿۱۸﴾

در آن روز شما [به پيشگاه خدا] عرضه مى‌‏شويد [و] پوشيده‏ اى از شما پوشيده نمى‏‌ماند 

فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِيَهْ ﴿۱۹﴾

اما كسى كه كارنامه‏‌اش به‌دست راستش داده شود گويد بياييد و كتابم را بخوانيد 

إِنِّي ظَنَنْتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ ﴿۲۰﴾

من يقين داشتم كه به حساب خود مى‌‏رسم 

فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ ﴿۲۱﴾

پس او در يك زندگى خوش است 

فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ ﴿۲۲﴾

در بهشتى برين 

قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ ﴿۲۳﴾

[كه] ميوه‌هايش در دسترس است 

كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ ﴿۲۴﴾

بخوريد و بنوشيد گواراتان باد به [پاداش] آنچه در روزهاى گذشته انجام داديد 

وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ ﴿۲۵﴾

و اما كسى كه كارنامه‏‌اش به دست چپش داده شود گويد اى كاش كتابم را دريافت نكرده بودم 

وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ ﴿۲۶﴾

و از حساب خود خبردار نشده بودم 

يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ ﴿۲۷﴾

اى كاش آن [مرگ] كار را تمام می‌کرد 

مَا أَغْنَى عَنِّي مَالِيَهْ ﴿۲۸﴾

مال من مرا سودى نبخشيد

هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيَهْ ﴿۲۹﴾

قدرت من از [كف] من برفت 

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ﴿۳۰﴾

[گويند] بگيريد او را و در غل كشيد 

ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ ﴿۳۱﴾

آنگاه ميان آتشش اندازيد 

ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ ﴿۳۲﴾

پس در زنجيرى كه درازى آن هفتاد گز است وى را در بند كشيد

إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ ﴿۳۳﴾

چرا كه او به خداى بزرگ نمى‏‌گرويد

وَلَا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿۳۴﴾

و به اطعام مسكين تشويق نمی‌کرد 

فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ ﴿۳۵﴾

پس امروز او را در اينجا حمايت‌گرى نيست 

وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ ﴿۳۶﴾

و خوراكى جز چركابه ندارد 

لَا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ ﴿۳۷﴾

كه آن را جز خطاكاران نمى‌خورند

فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ ﴿۳۸﴾

پس نه [چنان است كه می‌‏پنداريد] سوگند ياد مى‌‏كنم به آنچه مى‌‏بينيد 

وَمَا لَا تُبْصِرُونَ ﴿۳۹﴾

و آنچه نمى‌‏بينيد 

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ﴿۴۰﴾

كه [قرآن] قطعا گفتار فرستاده‏‌اى بزرگوار است 

وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِيلًا مَا تُؤْمِنُونَ ﴿۴۱﴾

و آن گفتار شاعرى نيست [كه] كمتر [به آن] ايمان داريد 

وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ ﴿۴۲﴾

و نه گفتار كاهنى [كه] كمتر [از آن] پند مى‏‌گيريد

تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۴۳﴾

[پيام] فرودآمده‏‌اى است از جانب پروردگار جهانيان 

وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ ﴿۴۴﴾

و اگر [او] پاره‏‌اى گفته‌‏ها بر ما بسته بود 

لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ ﴿۴۵﴾

دست راستش را سخت مى‏‌گرفتيم 

ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ ﴿۴۶﴾

سپس رگ قلبش را پاره می‌کرديم 

فَمَا مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ ﴿۴۷﴾

و هيچ يك از شما مانع از [عذاب] او نمى‌شد 

وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ ﴿۴۸﴾

و در حقيقت [قرآن] تذكارى براى پرهيزگاران است 

وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْكُمْ مُكَذِّبِينَ ﴿۴۹﴾

و ما به‌راستى مى‏‌دانيم كه از [ميان] شما تكذيب‌كنندگانى هستند 

وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ ﴿۵۰﴾

و آن واقعا بر كافران حسرتى است 

وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ ﴿۵۱﴾

و اين [قرآن] بي‏‌شبهه حقيقتى يقينى است 

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ﴿۵۲﴾

پس به [پاس] نام پروردگار بزرگت تسبيح‌گوى 

13 تیر 1404
0 6,786 زمان تقریبی مطالعه 4 دقیقه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
{{svg_share_icon}}