سوره‌های قرآن کریم

متن سوره لقمان به‌همراه ترجمه، فایل صوتی ترتیل و ویدیو

20 اردیبهشت 1404
0 6,795 زمان تقریبی مطالعه 7 دقیقه
متن سوره لقمان به‌همراه ترجمه، فایل صوتی ترتیل و ویدیو

سوره لقمان، سی و یکمین سوره قرآن کریم، از جمله سوره‌هایی است که با بیانی روشن و سرشار از حکمت، به مفاهیم بنیادینی چون پرورش اخلاق، شناخت خداوند، احترام به والدین و سبک زندگی توحیدی می‌پردازد. نام این سوره برگرفته از شخصیت لقمان حکیم است؛ مردی دانا که خداوند به او حکمت عطا کرده و بخشی از نصایح پدرانه‌اش به فرزندش در این سوره آمده است.

نوشته های مشابه

در میان سوره‌های مکی، سوره لقمان جایگاه ویژه‌ای دارد؛ زیرا مخاطب را به تفکر در نشانه‌های خلقت، بهره‌گیری از عقل و انتخاب مسیر درست در زندگی دعوت می‌کند. این سوره نه‌تنها آموزنده و اثرگذار است، بلکه از نظر لحن، ترکیب آیات و پیام‌های اخلاقی، الهام‌بخش سبک زندگی معنوی برای انسان معاصر نیز هست.

در این صفحه می‌توانید متن کامل سوره لقمان، ترجمه روان و دقیق، فایل صوتی ترتیل با صدای خوش‌خوان و ویدیوی تلاوت تاثیرگذار این سوره را مشاهده و دریافت کنید. با ما همراه باشید تا با تدبر در آیات این سوره، گامی در مسیر آگاهی و آرامش بردارید.

ترتیل صوتی سوره لقمان

در این فایل صوتی، تلاوت ترتیلی سورهٔ لقمان با صدای دلنشین قاریان برجسته استاد پرهیزکار، عبدالباسط، منشاوی و شاکرنژاد و همچنین استاد تحدیر (تندخوانی) معتز آقایی ارائه شده است که شما را به تأمل در پیام‌های حکیمانه آن دعوت می‌کند.

پرهیزکار سوره لقمان
پرهیزکار سوره لقمان
{{svg_share_icon}}
عبدالباسطسوره لقمان
عبدالباسطسوره لقمان
{{svg_share_icon}}
منشاویسوره لقمان
منشاویسوره لقمان
{{svg_share_icon}}
شاکرنژاد سوره لقمان
شاکرنژاد سوره لقمان
{{svg_share_icon}}
آقایی سوره لقمان
آقایی سوره لقمان
{{svg_share_icon}}

متن سوره لقمان به‌همراه ترجمه با خط درشت و خوانا

متن کامل سوره مبارکه لقمان به‌صورت آیات ترتیبی، همراه با ترجمه‌ای دقیق و قابل‌فهم، با فونتی درشت و خوانا در اختیار شما قرار گرفته است تا تجربه‌ای آسان و لذت‌بخش از مطالعه و تدبر در آیات قرآن داشته باشید.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به‌نام خداوند رحمتگر مهربان

الم ﴿۱﴾

الف لام ميم

تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْحَكِيمِ ﴿۲﴾

اين است آيات كتاب حكمت‏‌آموز

هُدًى وَرَحْمَةً لِلْمُحْسِنِينَ ﴿۳﴾

[كه] براى نيكوكاران رهنمود و رحمتى است

الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ ﴿۴﴾

[همان] كسانى كه نماز برپا مى‌دارند و زكات مى‏‌دهند و [هم] ايشانند كه به آخرت يقين دارند

أُولَئِكَ عَلَى هُدًى مِنْ رَبِّهِمْ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿۵﴾

آنانند كه از جانب پروردگارشان از هدايت برخوردارند و ايشانند كه رستگارانند 

وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّخِذَهَا هُزُوًا أُولَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ ﴿۶﴾

و برخى از مردم كسانى‏ اند كه سخن بيهوده را خريدارند تا [مردم را] بى[هيچ] دانشى از راه خدا گمراه كنند و [راه خدا] را به ريشخند گيرند براى آنان عذابى خواركننده خواهد بود 

وَإِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا وَلَّى مُسْتَكْبِرًا كَأَنْ لَمْ يَسْمَعْهَا كَأَنَّ فِي أُذُنَيْهِ وَقْرًا فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿۷﴾

و چون آيات ما بر او خوانده شود با نخوت روى بر مى‏‌گرداند چنانكه گويى آن را نشنيده [يا] گويى در گوش‌هايش سنگينى است پس او را از عذابى پر درد خبر ده

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتُ النَّعِيمِ ﴿۸﴾

در حقيقت كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏‌اند باغ‌هاى پر نعمت‏ خواهند داشت

خَالِدِينَ فِيهَا وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۹﴾

كه در آن جاودان مى‌مانند وعده خداست كه حق است و هموست‏ شكست‏‌ناپذير سنجيده‏ كار

خَلَقَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا وَأَلْقَى فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَنْ تَمِيدَ بِكُمْ وَبَثَّ فِيهَا مِنْ كُلِّ دَابَّةٍ وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَنْبَتْنَا فِيهَا مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ ﴿۱۰﴾

آسمان‌ها را بى‏ هيچ ستونى كه آن را ببينيد خلق كرد و در زمين كوه‌هاى استوار بيفكند تا [مبادا زمين] شما را بجنباند و در آن از هر گونه جنبنده‏‌اى پراكنده گردانيد و از آسمان آبى فرو فرستاديم و از هر نوع [گياه] نيكو در آن رويانيديم 

هَذَا خَلْقُ اللَّهِ فَأَرُونِي مَاذَا خَلَقَ الَّذِينَ مِنْ دُونِهِ بَلِ الظَّالِمُونَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ ﴿۱۱﴾

اين خلق خداست [اينك] به من نشان دهيد كسانى كه غير از اويند چه آفريده‏‌اند [هيچ] بلكه ستمگران در گمراهى آشكارند

وَلَقَدْ آتَيْنَا لُقْمَانَ الْحِكْمَةَ أَنِ اشْكُرْ لِلَّهِ وَمَنْ يَشْكُرْ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَمَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ ﴿۱۲﴾

و به‌راستى لقمان را حكمت داديم كه خدا را سپاس بگزار و هر كه سپاس بگزارد تنها براى خود سپاس مى‏‌گزارد و هر كس كفران كند در حقيقت ‏خدا بى‌‏نياز ستوده است

وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ يَعِظُهُ يَا بُنَيَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ ﴿۱۳﴾

و [ياد كن] هنگامى را كه لقمان به پسر خويش در حالى كه وى او را اندرز مى‏ داد گفت اى پسرك من به خدا شرك مياور كه به‌راستى شرك ستمى بزرگ است

وَوَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَى وَهْنٍ وَفِصَالُهُ فِي عَامَيْنِ أَنِ اشْكُرْ لِي وَلِوَالِدَيْكَ إِلَيَّ الْمَصِيرُ ﴿۱۴﴾

و انسان را در باره پدر و مادرش سفارش كرديم مادرش به او باردار شد سستى روى سستى و از شير باز گرفتنش در دو سال است [آرى به او سفارش كرديم] كه شكرگزار من و پدر و مادرت باش كه بازگشت [همه] به‌سوى من است 

وَإِنْ جَاهَدَاكَ عَلَى أَنْ تُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا وَصَاحِبْهُمَا فِي الدُّنْيَا مَعْرُوفًا وَاتَّبِعْ سَبِيلَ مَنْ أَنَابَ إِلَيَّ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۱۵﴾

و اگر تو را وادارند تا در باره چيزى كه تو را بدان دانشى نيست به من شرك ورزى از آنان فرمان مبر و[لى] در دنيا به‌خوبى با آنان معاشرت كن و راه كسى را پيروى كن كه توبه‏ كنان به‌سوى من باز مى‏‌گردد و [سرانجام] بازگشت‏ شما به‌سوى من است و از [حقيقت] آنچه انجام مى‏‌داديد شما را با خبر خواهم كرد

يَا بُنَيَّ إِنَّهَا إِنْ تَكُ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ فَتَكُنْ فِي صَخْرَةٍ أَوْ فِي السَّمَاوَاتِ أَوْ فِي الْأَرْضِ يَأْتِ بِهَا اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ لَطِيفٌ خَبِيرٌ ﴿۱۶﴾

اى پسرك من اگر [عمل تو] هموزن دانه خردلى و در تخته ‏سنگى يا در آسمان‌ها يا در زمين باشد خدا آن را مى‌‏آورد كه خدا بس دقيق و آگاه است 

يَا بُنَيَّ أَقِمِ الصَّلَاةَ وَأْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَانْهَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَاصْبِرْ عَلَى مَا أَصَابَكَ إِنَّ ذَلِكَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ ﴿۱۷﴾
اى پسرك من نماز را برپا دار و به كار پسنديده وادار و از كار ناپسند باز دار و بر آسيبى كه بر تو وارد آمده است‏ شكيبا باش اين [حاكى] از عزم [و اراده تو در] امور است 

وَلَا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ ﴿۱۸﴾

و از مردم [به نخوت] رخ برمتاب و در زمين خرامان راه مرو كه خدا خودپسند لافزن را دوست نمى‌دارد 

وَاقْصِدْ فِي مَشْيِكَ وَاغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ إِنَّ أَنْكَرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ ﴿۱۹﴾

و در راه‏ رفتن خود ميانه‏ رو باش و صدايت را آهسته ‏ساز كه بدترين آوازها بانگ خران است

أَلَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَكُمْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَأَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَةً وَبَاطِنَةً وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَلَا هُدًى وَلَا كِتَابٍ مُنِيرٍ ﴿۲۰﴾

آيا ندانسته‏‌ايد كه خدا آنچه را كه در آسمان‌ها و آنچه را كه در زمين است مسخر شما ساخته و نعمت‌هاى ظاهر و باطن خود را بر شما تمام كرده است و برخى از مردم در باره خدا بى[آنكه] دانش و رهنمود و كتابى روشن [داشته باشند] به مجادله برمى‌خيزند 

وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا أَوَلَوْ كَانَ الشَّيْطَانُ يَدْعُوهُمْ إِلَى عَذَابِ السَّعِيرِ ﴿۲۱﴾

و چون به آنان گفته شود آنچه را كه خدا نازل كرده پيروى كنيد مى‏‌گويند [نه] بلكه آنچه كه پدرانمان را بر آن يافته‏‌ايم پيروى مى‌‏كنيم آيا هر چند شيطان آنان را به‌سوى عذاب سوزان فرا خواند 

وَمَنْ يُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى وَإِلَى اللَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ ﴿۲۲﴾

و هر كس خود را درحالى‌كه نيكوكار باشد تسليم خدا كند قطعا در ريسمان استوارترى چنگ درزده و فرجام كارها به‌سوى خداست 

وَمَنْ كَفَرَ فَلَا يَحْزُنْكَ كُفْرُهُ إِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ فَنُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿۲۳﴾

و هر كس كفر ورزد نبايد كفر او تو را غمگين گرداند بازگشتشان به‌سوى ماست و به [حقيقت] آنچه كرده‏‌اند آگاهشان خواهيم كرد در حقيقت ‏خدا به راز دل‌ها داناست 

نُمَتِّعُهُمْ قَلِيلًا ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ إِلَى عَذَابٍ غَلِيظٍ ﴿۲۴﴾

[ما] آنان را اندكى برخوردار مى‏‌سازيم سپس ايشان را در عذابى پر فشار درمانده مى‌كنيم

وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ﴿۲۵﴾

و اگر از آنها بپرسى چه كسى آسمان‌ها و زمين را آفريده است مسلما خواهند گفت‏ خدا بگو ستايش از آن خداست ولى بيشترشان نمى‏‌دانند 

لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ ﴿۲۶﴾

آنچه در آسمان‌ها و زمين است از آن خداست در حقيقت ‏خدا همان بى‌‏نياز ستوده [صفات] است

وَلَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَالْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ ﴿۲۷﴾

و اگر آن چه درخت در زمين است قلم باشد و دريا را هفت درياى ديگر به يارى آيد سخنان خدا پايان نپذيرد قطعا خداست كه شكست‏‌ناپذير حكيم است

مَا خَلْقُكُمْ وَلَا بَعْثُكُمْ إِلَّا كَنَفْسٍ وَاحِدَةٍ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ ﴿۲۸﴾

آفرينش و برانگيختن شما [در نزد ما] جز مانند [آفرينش] يك تن نيست كه خدا شنواى بيناست

أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَيُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى وَأَنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ ﴿۲۹﴾

آيا نديده‏ اى كه خدا شب را در روز درمى‌‏آورد و روز را [نيز] در شب درمى‌‏آورد و آفتاب و ماه را تسخير كرده است [كه] هر يك تا وقت معلومى روانند و [نيز] خدا به آنچه مى‌‏كنيد آگاه است

ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّ مَا يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الْبَاطِلُ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ ﴿۳۰﴾

اين[ها همه] دليل آن است كه خدا خود حق است و غير از او هر چه را كه مى‏‌خوانند باطل است و خدا همان بلندمرتبه بزرگ است

أَلَمْ تَرَ أَنَّ الْفُلْكَ تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِنِعْمَتِ اللَّهِ لِيُرِيَكُمْ مِنْ آيَاتِهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ ﴿۳۱﴾

آيا نديده‏ اى كه كشتي‌ها به نعمت‏ خدا در دريا روان مى‏‌گردند تا برخى از نشانه‏ هاى [قدرت] خود را به شما بنماياند قطعا در اين [قدرت نمايى] براى هر شكيباى سپاسگزارى نشانه‏‌هاست

وَإِذَا غَشِيَهُمْ مَوْجٌ كَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ فَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا كُلُّ خَتَّارٍ كَفُورٍ ﴿۳۲﴾

و چون موجى كوه‏ آسا آنان را فرا گيرد خدا را بخوانند و اعتقاد [خود] را براى او خالص گردانند و[لى] چون نجاتشان داد و به خشكى رساند برخى از آنان ميانه‏‌رو هستند و نشانه‏‌هاى ما را جز هر خائن ناسپاسگزارى انكار نمى‌كند

يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ وَاخْشَوْا يَوْمًا لَا يَجْزِي وَالِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَلَا مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَنْ وَالِدِهِ شَيْئًا إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَلَا يَغُرَّنَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ ﴿۳۳﴾

اى مردم از پروردگارتان پروا بداريد و بترسيد از روزى كه هيچ پدرى به كار فرزندش نمى‌‏آيد و هيچ فرزندى [نيز] به كار پدرش نخواهد آمد آرى وعده خدا حق است زنهار تا اين زندگى دنيا شما را نفريبد و زنهار تا شيطان شما را مغرور نسازد

إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَيُنَزِّلُ الْغَيْثَ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْأَرْحَامِ وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ مَاذَا تَكْسِبُ غَدًا وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ ﴿۳۴﴾

در حقيقت ‏خداست كه علم [به] قيامت نزد اوست و باران را فرو مى‏‌فرستد و آنچه را كه در رحم‌هاست مى‏‌داند و كسى نمى‏‌داند فردا چه به‌دست مى‌‏آورد و كسى نمى‏‌داند در كدامين سرزمين مى‏‌ميرد در حقيقت ‏خداست [كه] داناى آگاه است 

فیلم قرائت و تلاوت سوره لقمان با نمایش تصویری با صدای پرهیزکار

در این ویدیو، تلاوت سورهٔ لقمان با متن و ترجمه آیات آن برای شما ارائه شده است.

20 اردیبهشت 1404
0 6,795 زمان تقریبی مطالعه 7 دقیقه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
{{svg_share_icon}}