متن سوره نسا با ترجمه و فایل صوتی

در این صفحه، متن سوره نسا با ترجمه به صورت کامل و روان در اختیار شما قرار گرفته تا بتوانید همزمان با خواندن سوره نسا، با مفاهیم عمیق آن بیشتر آشنا شوید. همچنین امکان شنیدن سوره نسا صوتی با ترتیل زیبا و گوش‌نواز فراهم شده است. اگر به دنبال تجربه‌ای معنوی و عمیق‌تر هستید، می‌توانید تلاوت سوره نسا را همراه با ترجمه فارسی به صورت تصویری مشاهده کنید و آیات نورانی این سوره را با جان و دل لمس نمایید.

دانلود فایل صوتی متن سوره نسا با صدای قاریان مشهور

متن سوره نسا با ترجمه و خط درشت و خوانا

به‌نام خداوند رحمتگر مهربان

ای مردم! از (مخالفت) پروردگارتان بپرهیزید! که همه شما را از یک انسان آفرید و همسر او را (نیز) از جنس خلق کرد و از آن دو، مردان و زنان فراوانی (در روی زمین) منتشر ساخت و از خدایی بپرهیزید که (همگی به عظمت او معترفید و) هنگامی که چیزی از یکدیگر می‏‌خواهید نام او را می‌برید، (و نیز) از خویشاوندان خود (یعنی قطع ارتباط با آنها) پرهیز کنید، زیرا خداوند مراقب شما است.

و اموال را (هنگامی که به حد رشد رسیدند) به آنها بدهید! و اموال بد (خود) را با اموال خوب (آنها) عوض نکنید! و اموال آنها را با اموال خودتان (با مخلوط‌کردن یا تبدیل‌نمودن) نخورید، زیرا این گناه بزرگی است.

و اگر می‌‏ترسید از اینکه (به هنگام ازدواج با دختران یتیم،) عدالت را رعایت نکنید، (از ازدواج با آنان، چشم‌پوشی کنید و) با زنان پاک (دیگر) ازدواج نمایید، دو یا سه یا چهار همسر، و اگر می‌‏ترسید عدالت را (درباره همسران متعدد) رعایت نکنید تنها یک همسر بگیرید و یا از زنانی که مالک آنهایید هستید استفاده کنید. این کار، بهتر از ظلم و ستم جلوگیری میکند.

و مهر زنان را (به‌طور‌کامل) به عنوان یک بدهی (یا یک عطیه) به آنها بپردازید و اگر آنها با رضایت خاطر چیزی از آنرا به شما ببخشند آنرا حلال و گوارا مصرف کنید.

و اموال خود را که خداوند وسیله قوام زندگی شما قرار داده به‌دست سفیهان ندهید و از آن، به آنها روزی دهید، و لباس بر آنها بپوشانید و سخن شایسته به آنها بگوئید.

و یتیمان را چون به حد بلوغ برسند، بیازمائید! اگر در آنها رشد (کافی) یافتید اموالشان را به آنها بدهید و پیش از آنکه بزرگ شوند اموال آنها را از روی اسراف نخورید و هر کس (از سرپرستان) بینیاز است (از برداشت حق الزحمه) خودداری کند و آن کس که نیازمند است به‌طرز شایسته (و مطابق زحمتی که می‏‌کشد) از آن بخورد، و هنگامی که اموال آنها را به آنها می‏‌دهید شاهد بر آنها بگیرید (اگر چه) خداوند برای محاسبه کافی است.

برای مردان از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان از خود می‏‌گذارند سهمی است و برای زنان نیز از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان می‏گذارند سهمی، خواه آن مال کم باشد یا زیاد، این سهمی است تعیین شده و پرداختنی.

و اگر به هنگام تقسیم (ارث) خویشاوندان (و طبقه‏ ای که ارث نمی‏برند) و یتیمان و مستمندان حضور داشته باشند، چیزی از آن اموال را به آنها بدهید و با آنها به‌طرز شایسته سخن بگویید!

آنها که اگر فرزندان ناتوانی از خود به یادگار بگذارند از آینده آنان می‏‌ترسند باید (از ستم درباره یتیمان مردم) بترسند، پس از (مخالفت) خدا بپرهیزند و (با یتیمان مردم) با نرمی و محبت سخن بگویند.

کسانی که اموال یتیمان را از روی ظلم و ستم می‌‌‏خورند، تنها آتش می‏‌خورند و به زودی در شعله‏ های آتش (دوزخ) می‏‌سوزند.

خداوند به شما درباره فرزندانتان سفارش می‌‏کند که (از میراث) برای پسر به اندازه سهم دو دختر باشد و اگر فرزندان شما (دو دختر و) بیش از دو دختر بوده باشد دو سوم میراث از آن آنها است و اگر یکی بوده باشد نیمی (از میراث) از آن او است، و برای پدر و مادر او (کسی که از دنیا رفته) هر کدام یک ششم میراث است اگر فرزندی داشته باشد و اگر فرزندی نداشته باشد و (تنها) پدر و مادر از او ارث برند برای مادر او یک سوم است و اگر او برادرانی داشته باشد، مادرش یک ششم می‏برد (و پنج ششم باقیمانده برای پدر است) (همه اینها) بعد از انجام وصیتی است که او کرده است و بعد از ادای دین است – شما نمی‌‏دانید پدران و مادران و فرزندانتان کدامیک برای شما سودمندترند این فریضه الهی است و خداوند دانا و حکیم است.

و برای شما نصف میراث زنانتان است اگر آنها فرزندی نداشته باشند و اگر فرزندی برای آنها باشد یک چهارم از آن شماست پس از انجام وصیتی که کرده‏‌اند و ادای دین (آنها)، و برای زنان شما یک چهارم میراث شما است اگر فرزندی نداشته باشید و اگر برای شما فرزندی باشد یک هشتم از آن آنها است، بعد از انجام وصیتی که کرده‏‌اید و ادای دین، و اگر مردی بوده باشد که کلاله (خواهر یا برادر) از او ارث می‏‌برد یا زنی که برادر یا خواهری دارد سهم هر کدام یک ششم است (اگر برادران و خواهران مادری باشند) و اگر بیش از یک نفر باشند آنها شریک در یک سوم هستند پس از انجام وصیتی که شده و ادای دین، به‌شرط آنکه (از طریق وصیت و اقرار به دین) به آنها ضرر نزند این سفارش خدا است و خدا دانا و بردبار است.

اینها مرزهای الهی است، و هر کس خداوند و پیامبرش را اطاعت کند، (و قوانین او را محترم بشمرد) خداوند وی را در باغهایی از بهشت وارد می‏‌کند که همواره، آب از زیر درختانش جاری است، جاودانه در آن می‏‌ماند، و این، پیروزی بزرگی است!

و آن کس که نافرمانی خدا و پیامبرش را کند و از مرزهای او تجاوز نماید، او رادر آتشی وارد می‏کند که جاودانه در آن خواهد ماند، و برای او مجازات خوارکننده‏ ای است.

و کسانی از زنان شما که مرتکب زنا شوند، چهار نفر از مسلمانان را به‌عنوان شاهد بر آنها بطلبید! اگر گواهی دادند، آنان ( زنان) را در خانه‏‌ها(ی خود) نگاه دارید تا مرگشان فرا رسد؛ یا اینکه خداوند، راهی برای آنها قرار دهد.

و از میان شما، آن مردان و زنانی که (همسر ندارند) مرتکب آن کار (زشت) می‌‏شوند، آنها را آزار دهید (و حد بر آنان جاری نمایید)! و اگر توبه کنند و (خود را) اصلاح نمایند، (و به جبران گذشته بپردازند،) از آنها درگذرید! زیرا خداوند، توبه پذیر و مهربان است.

پذیرش توبه از سوی خدا، تنها برای کسانی است که کار بدی را از روی جهالت انجام می‌‏دهند و سپس به‌زودی توبه می‏‌کنند، خداوند توبه چنین اشخاصی را می‌‏پذیرد و خدا دانا و حکیم است. (۱۷)

و برای کسانی که کارهای بد را انجام می‏‌دهند، و هنگامی که مرگ یکی از آنها فرا برسد می‌گوید الان توبه کردم، توبه نیست و نه برای کسانی که در حال کفر از دنیا می‌‏روند، اینها کسانی هستند که عذاب دردناکی برای آنها فراهم کرده‏‌ایم.

ای کسانی که‏ ایمان آورده‏‌اید! برای شما حلال نیست که از زنان، از روی اکراه (و ایجاد ناراحتی برای آنها) ارث ببرید! و آنان را تحت فشار قرار ندهید که قسمتی از آنچه به آنها پرداخته‏‌اید (از مهر)، تملک کنید! مگر اینکه آنها عمل زشت آشکاری انجام دهند و با آنان، به‌طور شایسته رفتار کنید! و اگر از آنها (بجهتی) کراهت داشتید، (فورا تصمیم به جدایی نگیرید!) چه بسا چیزی خوشایند شما نباشد، و خداوند خیر فراوانی در آن قرار می‏‌دهد.

و اگر تصمیم گرفتید که همسر دیگری به جای همسر خود انتخاب کنید و مال فراوانی (به‌عنوان مهر) به او پرداخته‏ اید، چیزی از آن را نگیرید آیا برای باز پس گرفتن مهر زنان، متوسل به تهمت و گناه آشکار می‏‌شوید؟

و چگونه آن را باز پس می‌گیرید در حالی که شما با یکدیگر تماس و آمیزش کامل داشته‏‌اید و (از این گذشته) آنها پیمان محکمی (هنگام ازدواج) از شما گرفته‏‌اند.

با زنانی که پدران شما با آنها ازدواج کرده‏‌اند، هرگز ازدواج نکنید! مگر آنها که در گذشته (قبل از نزول این حکم) انجام شده است؛ زیرا این کار، عمل زشت و تنفر آور است و روش نادرستی است.

حرام شده است بر شما، مادرانتان، و دختران، و خواهران و عمه‏‌ها و خاله‏‌ها و دختران برادر و دختران خواهر شما و مادرانی که شما را شیر داده‏‌اند و خواهران رضاعی شما و مادران همسرانتان و دختران همسرتان که در دامان شما پرورش یافته‏‌اند از همسرانی که با آنها آمیزش جنسی داشته‏‌اید – و چنانچه با آنها آمیزش جنسی نداشته‏‌اید، (دختران آنها) برای شما مانعی ندارد – و (همچنین) همسرهای پسرانتان که از نسل شما هستند (- نه پسر خوانده‏ ها -) و (نیز حرام است بر شما) جمع میان دو خواهر کنید؛ مگر آنچه در گذشته واقع شده؛ چرا که خداوند، آمرزنده و مهربان است.

و زنان شوهردار (بر شما حرام است؛) مگر آنها را که مالک شده‏‌اید، اینها احکامی است که خداوند بر شما مقرر داشته و زنان دیگر غیر از اینها (که گفته شد) برای شما حلال است که با اموال خود آنها را اختیار کنید درحالی‌که پاکدامن باشید و از زنا خودداری نمایید و زنانی را که متعه می‌‏کنید مهر آنها را، واجب است بپردازید و گناهی بر شما نیست نسبت‌به آنچه با یکدیگر توافق کرده‏‌اید بعد از تعیین مهر، خداوند دانا و حکیم است.

و آنها که توانایی ازدواج با زنان (آزاد) پاکدامن با ایمان ندارند می‌‏توانند با زنان پاکدامن از بردگانی با ایمان که در اختیار دارید ازدواج کنند، خدا آگاه به ایمان شماست و همگی اعضای یک پیکرید، و آنها را به اجازه صاحبان آنان ازدواج نمایید و مهر آنها را به خودشان بدهید، مشروط بر اینکه پاکدامن باشند نه مرتکب زنا به‌طور آشکار شوند و نه دوست پنهانی بگیرند، و در صورتی که محصنه باشند و مرتکب عمل منافی عفت شوند نصف مجازات زنان آزاد را خواهند داشت، این اجازه (ازدواج با کنیزان) برای آنها است که (از نظر غریزه جنسی) شدیدا در زحمت باشند و اگر خودداری کنید (از ازدواج با آنان) برای شما بهتر است و خداوند آمرزنده و مهربان است.

خداوند می‌خواهد (با این دستورها راه‌های خوشبختی و سعادت را) برای شما آشکار سازد و به سنت‌های (صحیح) پیشینیان رهبری کند، و شما را از گناه پاک سازد و خداوند دانا و حکیم است.

و خدا می‏‌خواهد شما را ببخشد (و از آلودگی پاک نماید) اما آنها که پیرو شهواتند می‏‌خواهند شما به کلی منحرف شوید.

خدا می خواهد (با دستورهای مربوط به ازدواج با کنیزان و مانند آن) کار را بر شما سبک کند، و انسان، ضعیف آفریده شده (و در برابر طوفان غرایز، مقاومت او کم است)

ای کسانی که ایمان آورده‏‌اید! اموال یکدیگر را به باطل (و از طرق نامشروع) نخورید مگر اینکه تجارتی باشد که با رضایت شما انجام گیرد، و خودکشی نکنید! خداوند نسبت به شما مهربان است.

و هر کس این عمل را از روی تجاوز و ستم انجام دهد، به‌زودی او را در آتشی وارد خواهیم ساخت و این کار برای خدا آسان است.

اگر از گناهان بزرگی که از آن نهی شده‏‌اید اجتناب کنید گناهان کوچک شما را می‌‏پوشانیم و در جایگاه خوبی شما را وارد می‏‌سازیم.

برتری‌هایی را که خداوند نسبت به بعضی از شما بر بعضی دیگر قرار داده آرزو نکنید (این تفاوت‌های طبیعی و حقوقی برای حفظ نظام اجتماع شما و طبق اصل عدالت است ولی بااین‌حال) مردان نصیبی از آنچه به‌دست می‏‌آورند دارند و زنان نصیبی؛ (و نباید حقوق هیچیک پایمال شود) و از فضل (و رحمت و برکت) خدا بخواهید و خداوند به هر چیز دانا است. 

برای هر کس وارثانی قرار دادیم، که از میراث پدر و مادر و نزدیکان ارث ببرند و (نیز) کسانی که با آنها پیمان بسته‏‌اید نصیبشان را بپردازید! خداوند بر هر چیز شاهد و ناظر است.

مردان، سرپرست و خدمتگزار زنانند، بخاطر برتریهایی که (از نظر نظام اجتماع) خداوند برای بعضی نسبت‌به بعضی دیگر قرار داده است و به‌خاطر انفاق‌هایی که از اموالشان (در مورد زنان) می‌کنند، و زنان صالح آنها هستند که متواضعند و در غیاب (همسر خود) اسرار و حقوق او را، در مقابل حقوقی که خدا برای آنان قرار داده، می‏‌کنند و (اما) آن دسته از زنان را که از طغیان و مخالفتشان بیم دارید، پند و اندرز دهید! و (اگر مؤ ثر واقع نشد،) در بستر از آنها دوری نمایید! و (اگر آنهم مؤثر نشد و هیچ راهی برای وادارکردن آنها به انجام وظایفشان جز شدت عمل، برای وادارکردن آنها به انجام وظایفشان نبود) آنها را ترک کنید! و اگر از شما پیروی کردند به آنها تعدی نکنید و (بدانید) خداوند بلند مرتبه و بزرگ است (و قدرت او بالاترین قدرت‌هاست.)

و اگر از جدایی و شکاف میان آنها بیم داشته باشید، داوری از خانواده شوهر و داوری از خانواده زن انتخاب کنید (تا به کار آنان رسیدگی کنند) اگر این دو داور تصمیم به اصلاح داشته باشند خداوند کمک به توافق آنها می‏کند؛ زیرا خداوند دانا و آگاه است (و از نیات همه با خبر است.)

و خدا را بپرستید! و هیچ چیز را شریک او قرار ندهید! و به پدر و مادر، نیکی کنید؛ و همچنین به خویشاوندان و یتیمان و مسکینان، و همسایه نزدیک، و همسایه دور و دوست و همنشین و واماندگان در سفر و بردگانی که مالک آنها هستید؛ زیرا خداوند، کسی را که متکبر و فخرفروش است، (و از ادای حقوق دیگران سرباز می‏زند،) دوست نمی‏دارد.

آنها کسانی هستند که بخل می‌ورزند، و مردم را نیز به بخل دعوت می‌کنند و آنچه را که خداوند از فضل (و رحمت) خود به آنها داده کتمان می‏نمایند (این عمل آنها در حقیقت از کفرشان سرچشمه گرفته؛) و ما برای کافران، عذاب خوارکننده‏‌ای آماده کرده‏‌ایم.

و آنها کسانی هستند که اموال خود را برای نشان‌دادن به مردم انفاق می‌‏کنند و ایمان به خداوند و روز بازپسین ندارند (چرا که شیطان رفیق و همنشین آنها است) و کسی که شیطان قرین او است بدقرینی انتخاب کرده است.

چه می‌شد اگر به خدا و روز بازپسین ایمان می‏آوردند و از آنچه خدا به آنها روزی داده، (در راه او) انفاق می نمودند!؟ و خداوند از (اعمال و نیات) آنها آگاه است.

خداوند (حتی) به اندازه سنگینی ذره‏ ای ستم نمی‏‌کند و اگر کار نیکی باشد، آن را دو چندان می‏‌سازد، و از نزد خود پاداش عظیمی (در برابر آن) می‌‏دهد.

حال آنها چگونه است، آن روزی که از هر امتی و گواهی (بر اعمالشان) می‌‏آوریم، و تو را نیز بر آنان گواه خواهیم آورد؟

در آن روز، آنها که کافر شدند و با پیامبر (ص) بمخالفت برخاستند، آرزو می‌‏کنند که ای کاش (خاک بودند) خاک آنها نیز با زمین‌های اطراف یکسان می‌‏شد (و بکلی محو و فراموش می‌‏شدند). در آن روز، (با آن همه گواهان)، سخنی را نمی‏‌توانند از خدا پنهان کنند.

ای کسانی که ایمان آورده‏‌اید! در حال مستی به نماز نزدیک نشوید، تا بدانید چه میگویید! و همچنین هنگامی که جنب هستید – مگر اینکه مسافر باشید – تا غسل کنید و اگر بیمارید، یا مسافر، و یا «قضای حاجت» کرده‏‌اید یا با زنان آمیزش جنسی داشته‏‌اید و در این حال، آب (برای وضو و غسل) نیافتید، با خاک پاکی تیمم کنید! (به این طریق که) صورت‌ها و دست‌هایتان را با آن مسح نمایید. خداوند بخشنده و آمرزنده است.

آیا ندیدی کسانی را که بهره‏‌ای از کتاب (خدا) به آنها داده شده بود، (به‌جای اینکه از آن، برای هدایت خود و دیگران استفاده کنند، برای خویش) گمراهی می‏‌خرند و می‏‌خواهند شما نیز گمراه شوید.

خدا از دشمنان شما آگاه است؛ (ولی آنها به شما زیانی نمی‏‌رسانند) و کافی است که خدا ولی شما باشد؛ و کافی است که خدا یاور شما باشد.

بعضی از یهود، سخنان را از محل خود تحریف می‏‌کنند؛ و (به‌جای اینکه بگویند: «شنیدیم و اطاعت کردیم)، می‏‌گویند: «شنیدیم و مخالفت کردیم و (نیز می‏‌گویند) بشنو! که هرگز نشنوی! و (از روی تمسخر می‏‌گویند:) راعنا ( ما را تحمیق کن!) تا با زبان خود، حقایق را بگردانند و در آئین خدا، طعنه زنند ولی اگر آنها (به‌جای این همه لجاجت) می‏‌گفتند: «شنیدیم و اطاعت کردیم؛ و سخنان ما را بشنو و به ما مهلت ده (تا حقایق را درک کنیم»)، برای آنها بهتر و با واقعیت سازگارتر بود. ولی خداوند، آنها را به‌خاطر کفرشان، از رحمت خود دور ساخته است؛ از این رو جز عده کمی ایمان نمی‏‌آورند.

ای کسانی که کتاب (خدا) به شما داده شده! به آنچه (بر پیامبر خود) نازل کردیم – و هماهنگ با نشانه‏‌هایی است که با شماست – ایمان بیاورید، پیش از آنکه صورت‌هایی را محو کنیم، و سپس به پشت سر بازگردانیم، یا آنها را از رحمت خود دور سازیم، همان‌گونه که «اصحاب سبت» (گروهی از تبهکاران بنی اسرائیل) را دور ساختیم، و فرمان خدا، در هر حال انجام شدنی است.

خداوند (هرگز) شرک را نمی‏‌بخشد! و پائین تر از آن را برای هرکس بخواهد (و شایسته بداند) می‌بخشد، و آن کس که برای خدا، شریکی قرار دهد، گناه بزرگی مرتکب شده است.

آیا ندیدی کسانی را که خودستایی می‏‌کنند؟! (این خودستایی‌ها، بیارزش است؛) ولی خدا هر کس را بخواهد ستایش می‏‌کند؛ و کمترین ستمی به آنها نخواهد شد.

ببین چگونه به خدا دروغ می‌بندند! و همین گناه آشکار، (برای مجازات آنان) کافی است.

آیا ندیدی کسانی را که بهره‏‌ای از کتاب (خدا) به آنان داده شده، (بااین‌حال،) به «جبت» و «طاغوت» (بت و بت پرستان) ایمان می‏‌آورند، و به مشرکان می‌‏گویند: «آنها، از کسانی که ایمان آورده‏‌اند، هدایت یافته‌ترند؟!»

آنها کسانی هستند که خداوند، ایشان را از رحمت خود دور ساخته است؛ و هر کس را خدا از رحمتش دور کند، یاوری برای او نخواهی یافت.

آیا آنها (یهود) سهمی در حکومت دارند (که بخواهند چنین قضاوتی کنند؟) درحالی‌که اگر چنین بود به مردم هیچ حقی نمی‌دادند (و همه چیز را در انحصار خود می‌گرفتند).

با اینکه به مردم (پیامبر و خاندانش) در برابر آنچه خدا از فضلش به آنها بخشیده، حسد می‌ورزند (چرا حسد می‌ورزند) با اینکه به آل ابراهیم (که یهود از خاندان او هستند) کتاب و حکمت دادیم و حکومت عظیمی در اختیار آنها قرار دادیم.

ولی جمعی از آنها به آن ایمان آوردند و جمعی ایجاد مانع در راه آن نمودند و شعله فروزان آتش دوزخ برای آنها کافی است!

کسانی که به آیات ما کافر شدند به‌زودی آنها را در آتشی وارد می‌کنیم که هر گاه پوست‌های تن آنها (در آن) بریان گردد (و بسوزد) پوست‌های دیگری به‌جای آن قرار می‌دهیم تا کیفر را بچشند، خداوند توانا و حکیم است (و روی حساب کیفر می‌دهد).

و آنها که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند به زودی آنها را در باغ‌هائی از بهشت وارد می‌کنیم که نهرها از زیر درختان آن جاری است، و همیشه در آن خواهند ماند، و همسرانی پاکیزه برای آنها خواهد بود، و آنها را در سایه‏‌هائی که قطع نمی‌شود داخل می‌کنیم.

خداوند به شما فرمان می‌دهد که امانتها را به صاحبان آن برسانید و هنگامی که میان مردم داوری می‌کنید از روی عدالت داوری کنید، خداوند پند و اندرزهای خوبی به شما می‌دهد، خداوند شنوا و بیناست.

ای کسانی که ایمان آورده‏‌اید! اطاعت کنید خدا را و اطاعت کنید پیامبر خدا و صاحبان امر را و هر گاه در چیزی نزاع کردید آنرا به خدا و پیامبر ارجاع دهید اگر ایمان به خدا و روز رستاخیز دارید، این برای شما بهتر و عاقبت و پایانش نیکوتر است.

آیا ندیدی کسانی را که گمان می‏‌کنند به آنچه (از کتب آسمانی) بر تو و بر پیشینیان نازل شده ایمان آورده‏‌اند ولی می‌خواهند طاغوت و حکام باطل را به داوری بطلبند با اینکه به آنها دستور داده شده به طاغوت کافر شوند، و شیطان می‏‌خواهد آنها را شدیدا گمراه کند، و به بیراهه‏ های دور دستی بیفکند.

و هنگامی که به آنها گفته می‌شود: «به‌سوی آنچه خدا نازل کرده، و به‌سوی پیامبر بیایید، منافقان را می‌بینی که از قبول دعوت تو اعراض می‌کنند.

پس چگونه موقعی که بر اثر اعمالشان گرفتار مصیبتی می‏‌شوند به سراغ تو می‌آیند و سوگند یاد می‏‌کنند که منظور ما (از بردن داوری به نزد دیگران) جز نیکی‌کردن و توافق (میان طرفین نزاع) نبوده است؟!

آنها کسانی هستند که خدا، آنچه را در دل دارند می‌‏داند. از (مجازات) آنها صرف نظر کن! و آنها را اندرز ده! و با بیانی رسا، نتایج اعمالشان را به آنها گوشزد نما!

ما هیچ پیامبری را نفرستادیم، مگر به این منظور که به فرمان خدا، از وی اطاعت شود، و اگر این مخالفان هنگامی که به خود ستم می‌‏کردند (و فرمان‌های خدا را زیر پا می‏‌گذاردند) به نزد تو می‏آمدند و از خدا طلب آمرزش می‌‏کردند و پیامبر هم برای آنها استغفار می‏‌کرد خدا را توبه پذیر و مهربان می‌‏یافتند.

به پروردگارت سوگند که آنها مؤ من نخواهند بود، مگر اینکه تو را در اختلافات خود به داوری طلبند؛ و سپس در دل خود از داوری تو احساس ناراحتی نکنند، و کاملا تسلیم باشند.

(ما تکلیف مشکلی بر دوش آنها ننهادیم) اگر (همانند بعضی از امم پیشین) به آنها دستور می‏‌دادیم یکدیگر را به قتل برسانند و یا: «از وطن و خانه خود بیرون روید»، تنها عده کمی از آنها عمل می‏‌کردند! و اگر اندرزهایی را که به آنان داده می‌‏شد، انجام می‌‏دادند، به سود آنها بود و موجب تقویت ایمان آنها می‏‌گردید.

و در این صورت، پاداش بزرگی از ناحیه خود به آنها می‏‌دادیم.

و آنها را به راه راست، هدایت می‏‌کردیم.

و کسی که خدا و پیامبر را اطاعت کند، (در روز رستاخیز،) همنشین کسانی خواهد بود که خدا نعمت خود را بر آنها تمام کرده؛ از پیامبران و صدیقان و شهداء و صالحان، و آنها رفیق‌های خوبی هستند!

این موهبتی از ناحیه خداست. و کافی است که او، (از حال بندگان و نیات و اعمال آنها) آگاه است.

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید آمادگی خود را (در برابر دشمن) حفظ کنید و در دسته‏‌های متعدد یا به‌صورت دسته واحد (طبق شرایط موجود) به‌سوی دشمن حرکت نمائید.

در میان شما افرادی (منافق) هستند که هم خودشان سستند و هم دیگران را سست می‏‌نمایند. اگر مصیبتی به شما برسد می‌‏گویند: خدا به ما نعمت داد که با مجاهدان نبودیم تا شاهد (آن مصیبت) باشیم!

و اگر غنیمتی به شما برسد، درست مثل اینکه هرگز میان شما و آنها مودت و دوستی نبوده، می‏‌گویند: ای کاش ما هم با آنها بودیم و به رستگاری و پیروزی بزرگی نائل می‌شدیم!

آنها که زندگی دنیا را به آخرت فروخته‌اند باید در راه خدا پیکار کنند، و آن کس که در راه خدا پیکار کند و کشته شود یا پیروز گردد پاداش بزرگی به او خواهیم داد.

چرا در راه خدا و در راه مردان و زنان و کودکانی که (به‌دست ستمگران) تضعیف شده‏‌اند پیکار نمی‏‌کنید؟، همان افراد (ستمدیده‏‌ای) که می‏‌گویند خدایا ما را از این شهر (مکه) که اهلش ستمگرند بیرون ببر و برای ما از طرف خود سرپرست قرار بده و از برای ما از طرف خود یار و یاوری تعیین فرما.

آنها که ایمان دارند در راه خدا پیکار می‌‏کنند و آنها که کافرند در راه طاغوت (و افراد طغیانگر) پس شما با یاران شیطان پیکار کنید (و از آنها نهراسید) زیرا نقشه شیطان (همانند قدرتش) ضعیف است.

آیا ندیدی کسانی را که (در مکه) به آنها گفته شد (فعلا) دست از جهاد بدارید و نماز را برپا کنید و زکات بپردازید، (اما آنها از این دستور ناراحت بودند) ولی هنگامی که (در مدینه) فرمان جهاد به آنها داده شد جمعی از آنان از مردم می‌‏ترسیدند همانگونه که از خدا می‌‏ترسند، بلکه بیشتر و گفتند پروردگارا چرا جهاد را بر ما مقرر داشتی ؟ چرا این فرمان را کمی تاخیر نینداختی ؟ به آنها بگو سرمایه زندگی دنیا ناچیز است و سرای آخرت برای کسی که پرهیزکار باشد بهتر است و کوچکترین ستمی به شما نخواهد شد.

هر کجا باشید مرگ شما را می‏‌گیرد اگر چه در برج‌های محکم باشید، و اگر به آنها (منافقان) حسنة (و پیروزی) برسد می‏‌گویند از ناحیه خدا است و اگر سیئة (و شکستی) برسد می‏‌گویند از ناحیه تو است بگو همه اینها از ناحیه خدا است پس چرا این جمعیت حاضر نیستند حقایق را درک کنند.

آنچه از نیکیها به تو می‌‏رسد از ناحیه خدا است و آنچه از بدی به تو می‌رسد از ناحیه خود تو است و ما تو را به‌عنوان رسول برای مردم فرستادیم و گواهی خدا در این باره کافی است.

کسی که از پیامبر اطاعت کند اطاعت خدا کرده و کسی که سرباز زند تو در برابر او مسئول نیستی.

آنها در حضور تو می‏‌گویند فرمانبرداریم اما هنگامی که از نزد تو بیرون می‌‏روند جمعی از آنها جلسات سری شبانه بر ضد گفته‏‌های تو تشکیل می‌‏دهند، خداوند آنچه را در این جلسات می‏‌گویند می‌‏نویسد، اعتنائی به آنها مکن (و از نقشه‏ های آنها وحشت نداشته باش) و توکل بر خدا کن و کافی است که او یار و مدافع تو باشد.

آیا درباره قرآن نمی‏‌اندیشند که اگر از ناحیه غیر خدا بود اختلافات فراوانی در آن می‏‌یافتند.

و هنگامی که خبری از پیروزی و شکست به آنها برسد، (بدون تحقیق) آنرا شایع می‏‌سازند، و اگر آنرا به پیامبر و پیشوایان (که قدرت تشخیص کافی دارند) ارجاع کنند، از ریشه‏‌های مسائل آگاه خواهند شد و اگر فضل و رحمت خدا نبود همگی، جز عده کمی، از شیطان پیروی می‌کردید.

در راه خدا پیکار کن، تنها مسئول وظیفه خود هستی، و مومنان را (بر این کار) تشویق نما، امید است خداوند از قدرت کافران جلوگیری کند (حتی اگر تنها خودت به میدان بروی) و خداوند قدرتش بیشتر و مجازاتش دردناکتر است.

کسی که تشویق به کار نیکی کند نصیبی از آن برای او خواهد بود و کسی که تشویق به کار بدی کند سهمی از آن خواهد داشت و خداوند حساب هر چیز را دارد و آنرا حفظ می‏‌کند.

و هنگامی که کسی به شما تحیت گوید پاسخ آنرا به‌طور بهتر دهید یا (لا اقل) به همان‌گونه پاسخ گوئید، خداوند حساب همه چیز را دارد.

خداوند معبودی جز او نیست، و به‌طور قطع همه شما را در روز رستاخیز که شک در آن نیست جمع می‏‌کند، و کیست که از خداوند راستگوتر باشد.

چرا درباره منافقین دو دسته شده‏ اید! (بعضی جنگ با آنها را ممنوع و بعضی مجاز می‏‌دانید) درحالی‌که خداوند به‌خاطر اعمالشان (افکار) آنها را به کلی وارونه کرده است، آیا شما می‏خواهید کسانی را که خداوند (بر اثر اعمال زشتشان) گمراه کرده هدایت کنید!! در حالی که هر کس را خداوند گمراه کند راهی برای او نخواهی یافت.

آنان دوست دارند که شما هم مانند آنها کافر شوید و مساوی یکدیگر گردید، بنابراین از آنها دوستانی انتخاب نکنید مگر اینکه (توبه کنند) مهاجرت در راه خدا نمایند، اما آنها که از کار سرباز زنند (و به اقدامات بر ضد شما ادامه دهند) آنها را هر کجا بیابید اسیر کنید و (یا در صورت لزوم) به قتل برسانید و از میان آنها دوست و یار و یاوری اختیار نکنید.

مگر آنها که با کسانی که با شما هم پیمانند، پیمان بسته، یا آنها که به‌سوی شما می‏‌آیند و از پیکار با شما یا پیکار با قوم خود ناتوان شده‏‌اند (نه سر جنگ با شما دارند و نه توانائی مبارزه با قوم خود) و اگر خداوند بخواهد آنها را بر شما مسلط می‏‌کند تا با شما پیکار کنند، بنابراین اگر از شما کناره‌گیری کردند و با شما پیکار ننمودند (بلکه) پیشنهاد صلح کردند خداوند به شما اجازه نمی‏‌دهد که متعرض آنان شوی.

به‌زودی جمعیت دیگری را می‌‏یابید که می‏‌خواهند هم از ناحیه شما در امان باشند، و هم از ناحیه قوم خودشان (که مشرکند، لذا در پیش شما ادعای ایمان می‏کنند ولی) هر زمانی به‌سوی فتنه (و بت پرستی) باز گردند با سر در آن فرو می‌‏روند!، اگر آنها از درگیری با شما کنار نرفتند و پیشنهاد صلح نکردند و دست از شما بر نداشتند، آنها را هر کجا یافتید اسیر کنید، و (یا) به قتل برسانید و آنها کسانی هستند که برای شما تسلط آشکاری نسبت به آنان قرار داده‏‌ایم.

برای هیچ فرد با ایمانی مجاز نیست که فرد با ایمانی را به قتل برساند، مگر اینکه این کار از روی خطا و اشتباه از او سر زند و (درعین‌حال) کسی که فرد با ایمانی را از روی خطا به قتل برساند باید یک برده آزاد کند و خون‌بهائی به کسان او بپردازد مگر اینکه آنها خون‌بها را ببخشند – و اگر مقتول از جمعیتی باشد که دشمنان شما هستند (و کافرند) ولی مقتول با ایمان بوده باید (تنها) یک برده آزاد کند (و پرداختن خون‌بها لازم نیست) و اگر از جمعیتی باشد که میان شما و آنها پیمانی برقرار است باید خونبهای او را به کسان او بپردازد و یک برده (نیز) آزاد کند، و آن کس که دسترسی (به آزادکردن برده) ندارد دو ماه پی در پی روزه می‏گیرد – این (یک نوع تخفیف) توبه الهی است و خداوند دانا و حکیم است.

و هر کسی فرد با ایمانی را از روی عمد به قتل برساند مجازات او دوزخ است که جاودانه در آن می‌‏ماند و خداوند بر او غضب می‏‌کند و از رحمتش او را دور می‌سازد و عذاب عظیمی برای او آماده ساخته است.

ای کسانی که ایمان آورده‏‌اید هنگامی که در راه خدا گام بر می‏‌دارید (و به سفری برای جهاد می‏‌روید) تحقیق کنید و به کسی که اظهار صلح و اسلام می‏‌کند نگوئید مسلمان نیستی به‌خاطر اینکه سرمایه ناپایدار دنیا (و غنائمی) بدست آورید، زیرا غنیمت‌های بزرگی در نزد خدا (برای شما) است، شما قبلا چنین بودید و خداوند بر شما منت گذارد (و هدایت نمود) بنا بر این (بشکرانه این نعمت بزرگ) تحقیق کنید، خداوند به آنچه عمل می‏‌کنید آگاه است.

افراد با ایمانی که بدون بیماری و ناراحتی از جهاد باز نشستند یا مجاهدانی که در راه خدا با مال و جان خود جهاد کردند یکسان نیستند، خداوند مجاهدانی را که با مال و جان خود جهاد نمودند بر قاعدان برتری بخشیده و به هر یک از این دو دسته (به نسبت اعمال نیکشان) خداوند وعده پاداش نیک داده و مجاهدان را بر قاعدان برتری و پاداش ‍ عظیمی بخشیده است.

درجات (مهمی) از ناحیه خداوند و آمرزش و رحمت (نصیب آنان می‏گردد) و (اگر لغزش‌هائی داشته‏ اند) خداوند آمرزنده و مهربان است.

کسانی که فرشتگان (قبض ارواح) روح آنها را گرفتند درحالی‌که به خویشتن ستم کرده بودند و به آنها گفتند شما در چه حالی بودید (و چرا با اینکه مسلمان بودید در صف کفار جای داشتید!) گفتند ما در سرزمین خود تحت فشار بودیم، آنها (فرشتگان) گفتند مگر سرزمین خدا پهناور نبود که مهاجرت کنید! پس آنها (عذری نداشتند و) جایگاهشان دوزخ و سرانجام بدی دارند.

مگر آن دسته از مردان و زنان و کودکانی که به‌راستی تحت فشار قرار گرفته‏‌اند، نه چاره‏ ای دارند و نه راهی (برای نجات از آن محیط آلوده) می‌‏یابند.

آنها ممکن است خداوند مورد عفوشان قرار دهد و خداوند عفوکننده و آمرزنده است.

و کسی که در راه خدا هجرت کند نقاط امن فراوان و گسترده‏ ای در زمین می‌‏یابد، و کسی که از خانه‏ اش به عنوان مهاجرت به‌سوی خدا و پیامبر او بیرون رود سپس مرگش فرا رسد پاداش او بر خدا است و خداوند آمرزنده و مهربان است.

و هنگامی که سفر کنید گناهی بر شما نیست که نماز را کوتاه کنید اگر از فتنه (و خطر) کافران بترسید؛ زیرا کافران برای شما دشمن آشکاری هستند.

و هنگامی که در میان آنها باشی و (در میدان جنگ برای آنها نماز برپا کنی باید دسته‏ ای از آنها با تو (به نماز) برخیزند و باید سلاح‌های خود را با خود برگیرند و هنگامی که سجده کردند (و نماز را به پایان رسانیدند) باید به پشت سر شما (به میدان نبرد) بروند و آن دسته دیگر که نماز نخوانده‏ اند (و مشغول پیکار بوده‏‌اند) بیایند و با تو نماز بخوانند و باید آنها وسایل دفاعی و سلاح‌های خود را با خود (در حال نماز) حمل کنند (زیرا) کافران دوست دارند که شما از سلاح‌ها و متاع‌های خود غافل شوید و یک مرتبه به شما هجوم کنند – و اگر از باران ناراحت هستید و یا بیمار (و مجروح) باشید مانعی ندارد که سلاحهای خود را بر زمین بگذارید ولی وسایل دفاعی (مانند زره و خود) را با خود بردارید، خداوند برای کافران عذاب خوارکننده‏‌ای فراهم ساخته است.

و هنگامی که نماز را به پایان رسانیدید خدا را یاد کنید در حال ایستادن و نشستن و به هنگامی که به پهلو خوابیده‏‌اید، و هر گاه آرامش ‍ یافتید (و حالت خوف زایل گشت) نماز را (به‌صورت معمول) انجام دهید؛ زیرا نماز وظیفه ثابت و معینی برای مؤمنان است.

و از تعقیب دشمن سست نشوید (چه اینکه) اگر شما درد و رنج می‏‌بینید آنها نیز همانند شما درد و رنج می‌‏بینند، ولی شما امیدی از خدا دارید که آنها ندارند و خداوند دانا و حکیم است.

ما این کتاب را به حق بر تو فرستادیم تا به آنچه خداوند به تو آموخته، در میان مردم قضاوت کنی و از کسانی مباش که از خائنان حمایت نمائی.

و از خداوند طلب آمرزش نما که خداوند آمرزنده و مهربان است.

و از آنها که به خود خیانت کردند دفاع مکن؛ زیرا خداوند افراد خیانت‌پیشه گنهکار را دوست ندارد.

اعمال زشت خود را از مردم پنهان می‏‌دارند اما از خدا پنهان نمی‏‌دارند، و به هنگامی که در مجالس شبانه سخنانی که خدا راضی نبود می‏‌گفتند، خدا با آنها بود و خدا به آنچه عمل می‏‌کنند احاطه دارد.

آری شما همانها هستید که در زندگی این جهان از آنها دفاع کردید، اما کیست که در برابر خداوند در روز رستاخیز از آنها دفاع کند و یا چه کسی است که وکیل و حامی آنها باشد؟!

کسی که کار بدی انجام دهد یا به خود ستم کند سپس از خداوند طلب آمرزش نماید خدا را آمرزنده و مهربان خواهد یافت.

و کسی که گناهی مرتکب شود به زیان خود کار کرده و خداوند دانا و حکیم است.

و کسی که خطا یا گناهی مرتکب شود سپس بیگناهی را متهم سازد بار بهتان و گناه آشکاری بر دوش گرفته است.

اگر فضل و رحمت خدا شامل حال تو نبود طایفه‏‌ای از آنان تصمیم داشتند تو را گمراه کنند اما جز خودشان را گمراه نمی‌‏کنند و هیچ‌گونه زیانی به تو نمی‌‏رسانند و خداوند کتاب و حکمت بر تو نازل کرد و آنچه را نمی‏‌دانستی به تو آموخت و فضل خدا بر تو بزرگ بود.

در بسیاری از سخنان در گوشی (و جلسات محرمانه) آنها خیر و سودی نیست مگر کسی که (به‏ این وسیله) امر به کمک به دیگران یا کار نیک یا اصطلاح در میان مردم کند و هر کس برای خشنودی پروردگار چنین کند پاداش بزرگی به او خواهیم داد.

کسی که بعد از آشکارشدن حق از در مخالفت با پیامبر در آید و از راهی جز راه مومنان پیروی کند ما او را به همان راه که می ‏رود می‏‌بریم و به دوزخ داخل می‌‏کنیم و جایگاه بدی دارد.

خداوند شرک به او را نمی‏‌آمرزد (ولی) کمتر از آن را برای هر کس بخواهد (و شایسته بیند) می‏‌آمرزد و هر کس برای خدا شریکی قائل شود در گمراهی دوری افتاده است.

آنها غیر از خدا تنها بت‌هائی را می‌خوانند که اثری ندارند و (یا) فقط شیطان سرکش و ویرانگر را می‏‌خوانند.

خداوند او را از رحمت خویش به‌دور ساخته و او گفته است که از بندگان تو سهم معینی خواهم گرفت.

و آنها را گمراه می‌کنم و به آرزوها سرگرم می‏‌سازم و به آنها دستور می‏‌دهم که (اعمال خرافی انجام دهند و) گوش چهارپایان را بشکافند و آفرینش (پاک) خدائی را تغییر دهند، (فطرت توحید را به شرک بیالایند) و آنها که شیطان را به جای خدا ولی خود برگزینند زیان آشکاری کرده‏ اند.

شیطان به آنها وعده‌ها(ی دروغین) می‌دهد و به آرزوها سرگرم میسازد و جز فریب و نیرنگ به آنها وعده نمی‏‌دهد.

آنها (پیروان شیطان) جایگاهشان جهنم است و هیچ راه فراری ندارند.

و کسانی که ایمان آورده‏‌اند و عمل صالح انجام داده‏‌اند بزودی آنها را در باغ‌هائی از بهشت وارد می‌‏کنیم که نهرها از زیر درختان آن جاری است، جاودانه در آن خواهند ماند، خدا وعده حق به شما می‌دهد و کیست که در گفتار و وعده‏‌هایش از خدا صادقتر باشد؟!

(فضیلت و برتری) به آرزوهای شما و آرزوهای اهل کتاب نیست، هر کس که عمل بد کند کیفر داده می‌شود، و کسی را جز خدا، ولی و یاور خود نخواهد یافت.

و کسی که چیزی از اعمال صالح انجام دهد خواه مرد باشد یا زن، اما ایمان داشته باشد، چنان کسانی داخل در بهشت میشوند و کمترین ستمی به آنها نخواهد شد.

و دین و آئین چه کسی بهتر است از آن کس که خود را تسلیم خدا کند، و نیکوکار باشد و پیرو آئین خالص و پاک ابراهیم گردد و خدا ابراهیم را بدوستی خود انتخاب کرد.

و آنچه در آسمان‌ها و زمین است از آن خدا است و خداوند به هر چیزی احاطه دارد.

از تو درباره زنان سؤ ال می‏‌کنند، بگو خداوند در این زمینه به شما پاسخ می‏‌دهد و آنچه در قرآن درباره زنان یتیمی که حقوق آنها را به آنها نمی‌‏دهید و می‏‌خواهید با آنها ازدواج کنید و همچنین درباره کودکان صغیر و ناتوان برای شما بیان شده است (قسمتی از سفارش‌های خداوند در این زمینه است، و نیز به شما سفارش می‏‌کند که) با یتیمان به عدالت رفتار کنید و آنچه از نیکیها انجام می‌‏دهید خداوند از آن آگاه است (و به شما پاداش مناسب می‏‌دهد).

و اگر زنی از طغیان و سرکشی یا اعراض شوهرش، بیم داشته باشد، مانعی ندارد با هم صلح کنند (و زن یا مرد از پارهای از حقوق به خاطر صلح صرفنظر کنند) و صلح بهتر است، اگر چه مردم (طبق غریزه حب ذات در اینگونه موارد) بخل می‌ورزند، و اگر نیکی کنید و پرهیزگاری پیشه سازید (و بخاطر صلح، گذشت نمائید) خداوند به آنچه انجام می‏‌دهید آگاه است (و پاداش شایسته به شما خواهد داد).

و هرگز نمی‌توانید (از نظر محبت قلبی) در میان زنان، عدالت کنید، هر چند کوشش نمائید، ولی به کلی تمایل خود را متوجه یکطرف نسازید که دیگری را به صورت بلا تکلیف در آورید، و اگر راه اصلاح و پرهیزگاری پیش گیرید، خداوند آمرزنده و مهربان است.

و اگر (راهی برای اصلاح در میان خود نیابند و) از هم جدا شوند، خداوند هر کدام از آنها را از فضل و کرم خود، بینیاز می‏‌کند و خداوند صاحب فضل و کرم و حکیم است.

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن خدا است و ما سفارش کردیم به کسانی که پیش از شما دارای کتاب آسمانی بودند و همچنین به شما که از (نافرمانی) خدا بپرهیزید و اگر کافر شوید (به خدا زیانی نمی‏‌رسد زیرا) برای خدا است آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است، و خداوند بینیاز و شایسته ستایش است.

و برای خدا است آنچه در آسمان‌ها و زمین است و خداوند برای حفظ و نگاهبانی آنها کافی است.

 ای مردم اگر او بخواهد شما را از میان می‌‏برد و افراد دیگری را (به‌جای شما) می‏آورد و خداوند توانائی بر این کار دارد.

کسانی که پاداش دنیوی بخواهند (و در قید نتائج معنوی و اخروی نباشند در اشتباهند زیرا) در نزد خدا پاداش دنیا و آخرت است و خداوند شنوا و بینا است.

ای کسانی که ایمان آورده‌اید کاملا قیام به عدالت کنید، برای خدا گواهی دهید اگر چه (این گواهی) به زیان خود شما یا پدر و مادر یا نزدیکان شما بوده باشد، چه اینکه اگر آنها غنی یا فقیر باشند خداوند سزاوارتر است که از آنها حمایت کند، بنا بر این از هوی و هوس پیروی نکنید که از حق منحرف خواهید شد، و اگر حق را تحریف کنید و یا از اظهار آن اعراض نمائید خداوند به آنچه انجام می‏دهید آگاه است.

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، ایمان (واقعی) به خدا و پیامبرش ‍ و کتابی که بر او نازل کرده، و کتب (آسمانی) که قبلا فرستاده است بیاورید. و کسی که خدا و فرشتگان او و کتاب‌ها و پیامبرانش، و روز بازپسین را انکار کند در گمراهی دور و درازی افتاده است.

آنها که ایمان آوردند، سپس کافر شدند، باز هم ایمان آوردند، و دگر بار کافر شدند سپس بر کفر خود افزودند هرگز خدا آنها را نخواهد بخشید و نه آنها را به راه (راست) هدایت می‏کند.

به منافقان بشارت ده که مجازات دردناکی در انتظار آنها است.

همان‌ها که کافران را، به‌جای مومنان، دوست خود بر می‏گزینند، آیا اینها می‏خواهند از آنان کسب عزت و آبرو کنند با اینکه همه عزت‌ها مخصوص خدا است!!

خداوند در قرآن (این حکم را) بر شما فرستاده که هنگامی که بشنوید افرادی آیات خدا را انکار و استهزا می‏‌نمایند با آنها ننشینید تا به سخن دگری بپردازند، زیرا در این صورت شما هم مثل آنان خواهید بود، خداوند منافقان و کافران را همگی در دوزخ جمع می‏کند.

منافقان همان‌ها هستند که پیوسته انتظار می‏‌کشند و مراقب شما هستند اگر فتح و پیروزی نصیب شما گردد می‏‌گویند آیا ما با شما نبودیم (پس ما نیز سهیم در افتخارات و غنائم هستیم!) و اگر بهره‏ ای نصیب کافران گردد می‏‌گویند آیا ما شما را تشویق به مبارزه و عدم تسلیم در برابر مومنان نمی‏‌کردیم! (پس با شما سهیم خواهیم بود!) خداوند در میان شما در روز رستاخیز داوری می‏‌کند و هرگز برای کافران نسبت‌به مومنان راه تسلطی قرار نداده است.

منافقان می‏‌خواهند خدا را فریب دهند درحالی‌که او آنها را فریب می‏‌دهد و هنگامی که به نماز ایستند از روی کسالت می‌‏ایستند، در برابر مردم ریا می‌‏کنند و خدا را جز اندکی یاد نمی‏‌نمایند.

آنها افراد بی‌هدفی هستند، نه متمایل به اینها هستند و نه به آنها (نه در صف مومنان و نه در صف کافران) و هر کس را خداوند گمراه کند راهی برای او نخواهی یافت.

ای کسانی که ایمان آورده‏‌اید کافران را به‌جای مومنان ولی و تکیه گاه خود قرار ندهید آیا می‏‌خواهید (با این عمل) دلیل آشکاری بر ضرر خود در پیشگاه خدا قرار دهید؟!

(زیرا) منافقان در پائین‌ترین مرحله دوزخ قرار دارند و هرگز یاوری برای آنها نخواهی یافت (بنابراین از طرح دوستی با دشمنان خدا که نشانه نفاق است بپرهیزید).

مگر آنها که توبه کنند و جبران و اصلاح نمایند و به (دامن لطف) خدا چنگ زنند و دین خود را باری خدا خالص کنند، آنها با مومنان خواهند بود و خداوند به افراد با ایمان پاداش عظیمی خواهد داد.

خدا چه نیازی به مجازات شما دارد اگر شکرگزاری کنید (و نعمتها را بجا مصرف نمائید) و ایمان آورید، خدا شکرگزار و آگاه است(اعمال و نیات آنها را می‌‏داند و به آنچه نیک است پاداش نیک می‏‌دهد).

خداوند دوست ندارد کسی با سخنان خود بدی‌ها را اظهار کند مگر آن کسی که مورد ستم واقع شده باشد، خداوند شنوا و دانا است.

(اما) اگر نیکی‌ها را آشکار یا مخفی سازید و یا از بدی‌ها گذشت نمائید (مجاز خواهید بود) خداوند بخشنده و توانا است (و با اینکه قادر بر انتقام است. عفو و گذشت می‏کند)

کسانی که خدا و پیامبران او را انکار می‏‌کنند و می‏‌خواهند در میان آنها تبعیض قائل شوند و می‌‏گویند به بعضی ایمان داریم و بعضی را انکار می‏‌کنیم و می‌‏خواهند در میان این دو، راهی برای خود انتخاب کنند.

آنها کافران حقیقی‌اند و برای کافران مجازات توهین‌آمیزی فراهم ساخته‏‌ایم.

(ولی) کسانی که به خدا و رسولان او ایمان آورده و میان احدی از آنها فرق نمی‏‌گذارند پاداش آنها را خواهیم داد، خداوند آمرزنده و مهربان است.

اهل کتاب از تو تقاضا می‏‌کنند کتابی از آسمان (یکجا) بر آنها نازل کنی (درحالی‌که این بهانه‏ ای بیش نیست) آنها از موسی بزرگتر از این را خواستند و گفتند خدا را آشکارا بما نشان بده، و به‌خاطر این ستم صاعقه آنها را فرو گرفت، سپس گوساله (سامری) را پس از آن همه دلایل روشن که برای آنها آمد (به خدائی) انتخاب کردند ولی ما آنها را عفو کردیم و به موسی برتری آشکاری دادیم.

و کوه طور را بر فراز آنها برافراشتیم و در همان حال از آنها پیمان گرفتیم و به آنها گفتیم (بعنوان توبه) از در (بیت المقدس) با خضوع در آئید و (نیز) به آنها گفتیم روز شنبه تعدی نکنید (و دست از کار بکشید) و از آنها (در برابر همه اینها) پیمان محکمی گرفتیم.

آنها بخاطر اینکه پیمانشان را شکستند و آیات خدا را انکار کردند و پیامبران را به ناحق کشتند و به‌خاطر اینکه (از روی استهزاء) می‏‌گفتند بر دلهای ما پرده افکنده شده (و سخنان پیامبران را درک نمی‏‌کنیم مطرود درگاه خدا شدند) آری خداوند به‌علت کفرشان بر دل‌های آنها مهر زده و لذا جز عده کمی ایمان نمی‌‏آورند (آنها که راه حق می‏‌پویند و سر لجاج ندارند).

و (نیز) به‌خاطر کفرشان و تهمت بزرگی که بر مریم زدند.

و گفتارشان که ما مسیح عیسی بن مریم پیامبر خدا را کشتیم درحالی‌که نه او را کشتند و نه بدار آویختند لکن امر بر آنها مشتبه شد و کسانی که در مورد (قتل) او اختلاف کردند از آن در شک هستند و علم به آن ندارند و تنها از گمان پیروی می‏‌کنند و قطعا او را نکشتند.

بلکه خدا او را به‌سوی خود برد و خداوند توانا و حکیم است.

و هیچیک از اهل کتاب نیست مگر اینکه به او قبل از مرگش ایمان می‏‌آورد و روز قیامت گواه بر آنها خواهد بود.

به‌خاطر ظلمی که از یهود صادر شد و (نیز) به‌خاطر جلوگیری‌کردن بسیار، از راه خدا قسمتی از چیزهای پاکیزه را که بر آنها حلال بود تحریم کردیم.

و (همچنین) به‌خاطر رباخواری در حالی که از آن نهی شده بودند و خوردن اموال مردم به باطل، و برای کافران آنها عذاب دردناکی آماده کرده‏‌ایم.

ولی آن دسته از آنها که راسخ در علمند و آنها که ایمان دارند به تمام آنچه بر تو نازل شده و آنچه پیش از تو نازل گردیده ایمان می‌‏آورند و آنها که نماز را بر پا می‏‌دارند و آنان که زکاة می‏‌دهند و آنها که به خدا و روز قیامت ایمان آورده‏‌اند به‌زودی به همه آنان پاداش عظیمی خواهیم داد.

ما به تو وحی فرستادیم همان‌گونه که به نوح و پیامبران بعد از او وحی فرستادیم و (نیز) به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط (بنی اسرائیل) و عیسی و ایوب و یونس و هارون و سلیمان وحی نمودیم و به داود زبور دادیم.

و پیامبرانی که سرگذشت آنها را قبلا برای تو بیان کرده‏‌ایم و پیامبرانی که سرگذشت آنها را بیان نکرده‏‌ایم و خداوند با موسی سخن گفت.

پیامبرانی که بشارت‌دهنده و بیم‌دهنده بودند، تا برای مردم بعد از این پیامبران بر خدا حجتی باقی نماند (و بر همه اتمام حجت شود) و خداوند توانا و حکیم است.

ولی خداوند گواهی می‌دهد به آنچه بر تو نازل کرده، که از روی علمش نازل کرده است، و فرشتگان (نیز) گواهی می‏‌دهند، گرچه گواهی خدا کافی است.

کسانی که کافر شدند و (مردم را) از راه خدا باز داشتند در گمراهی دور و درازی گرفتار شده‏‌اند.

کسانی که کافر شدند و ستم (به خود و دیگران) کردند هرگز خدا آنها را نخواهد بخشید و آنها را به راه هدایت نخواهد کرد.

مگر به‌سوی راه دوزخ! که جاودانه در آن خواهند ماند و این کار برای خدا آسان است!

ای مردم! پیامبری «که انتظارش را می‏‌کشیدید» با (برنامه) حق از طرف پروردگارتان آمد، به‌ او ایمان بیاورید که به سود شما است و اگر کافر شوید (به خدا زیانی نمی‌رسد زیرا) برای خدا است آنچه در آسمان‌ها و زمین است و خداوند دانا و حکیم است.

ای اهل کتاب در دین خود غلو (و زیاده روی) نکنید و درباره خدا غیر از حق نگوئید مسیح عیسی بن مریم فقط فرستاده خدا و کلمه (و مخلوق) او است، که او را به مریم القا نمود و روحی (شایسته) از طرف او بود، بنابراین ایمان به خدا و پیامبران او بیاورید و نگوئید (خداوند) سه گانه است (از این سخن) خودداری کنید که به سود شما نیست، خدا تنها معبود یگانه است، او منزه است که فرزندی داشته باشد (بلکه) از آن او است آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است و برای تدبیر و سرپرستی آنها خداوند کافی است.

هرگز مسیح از این استنکاف نداشت که بنده خدا باشد و نه فرشتگان مقرب او (از این استنکاف داشتند) و آنها که از عبودیت و بندگی او استنکاف ورزند و تکبر کنند به‌زودی همه آنها را به‌سوی خود محشور خواهد کرد (و در رستاخیز بر می‏‌انگیزد).

اما آنها که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند پاداش آنها را به‌طورکامل خواهد داد و از فضل و بخشش خود بر آنها خواهد افزود و اما آنها را که استنکاف کردند و تکبر ورزیدند، مجازات دردناکی خواهد کرد و برای خود غیر از خدا سرپرست و یاوری نخواهند یافت.

ای مردم! دلیل آشکاری از طرف پروردگارتان برای شما آمد و نور واضحی به‌سوی شما فرستادیم.

اما آنها که ایمان به خدا آوردند و به آن (کتاب آسمانی) چنگ زدند به‌زودی همه را در رحمت و فضل خود وارد خواهد ساخت و در راه راستی به‌سوی خودش هدایت می‏کند.

از تو (درباره‏ ارث خواهران و برادران) سوال می‌‏کنند، بگو خداوند حکم کلاله (خواهر و برادر) را برای شما بیان می‏‌کند: اگر مردی از دنیا برود که فرزند نداشته باشد و برای او خواهری باشد نصف اموالی را که به جا گذاشته از او (به ارث) می‌‏برد و (اگر خواهری از دنیا برود و وارث او یک برادر باشد) او تمام مال را از آن خواهر به ارث می‏‌برد، درصورتی‌که (شخص متوفی) فرزند نداشته باشد، و اگر دو خواهر (از متوفی) باقی بماند دو ثلث اموال را می‌‏برند و اگر برادر و خواهر با هم باشند (تمام اموال را میان خود تقسیم می‏‌کنند به این ترتیب که) برای هر مذکر دو برابر سهم مؤنث خواهد بود – خداوند (احکام خود را) برای شما بیان می‌‏کند تا گمراه نشوید و خداوند به همه چیز دانا است.

نمایش تصویری متن سوره نسا با صدای استاد پرهیزکار